Weg van Ware Liefde
Emile Gemmeke, Adviseur Procesverbetering
te Nijmegen, gaat met een advertentie in de Volkskrant de Hoge Raad te lijf omdat in het kader van het toestaan van vechtscheidingen in het rechtssysteem de Raad een vorm van kindermishandeling gedoogt. Daaraan worden volgens hem jaarlijks 14.000 kinderen blootgesteld.
De afgelopen maanden heb ik met mijn sandwichbord door heel Nederland gelopen w.o. ook in Rotterdam om aandacht te vragen voor dit grote, maatschappelijk probleem. Het doet me goed dat nu ook de lokale politiek - zie onderstaand artikel - de signalen die ik hiermee heb afgegeven maar nu ook worden verwoord door deze Emile, oppikt.
Ik merk hierbij gelijk op dat dit onderstaand initiatief een goede stap in de richting is. Maar voor mij valt of staat het welslagen van een goede verstandhouding tussen ouders onderling en tussen ouders en kinderen met de 'Ware Liefde' die ik in mijn eerste boek beschrijf. In mijn tweede boek 'Weg van Ware Liefde' diep ik die Ware Liefde uit. Zonder die échte Liefde is geen relatie mogelijk!
Didi (32) over ouderverstoting: Volgens mijn moeder was hij dood
Daphne van Rossum
Aangeboden door TMG - Telegraaf Media Groep 18-10-2018
Ouders die het contact met hun kinderen verliezen blijken daar grote moeite mee te hebben, vooral vaders zo blijkt uit onderzoek. En regelmatig schuilt daarachter een triest verhaal. Toen Didi (32) 2 jaar was, scheidden haar ouders en raakte haar vader buiten beeld. Volgens haar moeder zat Didi's vader in de gevangenis. Maar de waarheid bleek net even anders... Dit verhaal stond eerder al in augustus vorig jaar op VROUW.nl.
"Mijn vader was uit beeld, maar wilde ons wel graag zien. Althans, dit heb ik later van hem begrepen. Hij woonde bij ons in de buurt, maar ik mocht niet naar hem toe. Mijn moeder zei dat hij agressief was en dat hij ons wilde vermoorden, en dat hij daarom in de gevangenis zat. Ik ben heel bang voor hem geworden door de verhalen van mijn moeder. Toen ik 8 was zei ze dat hij dood was.
Dossier van jeugdzorg
Mijn moeder heeft altijd het contact tussen mijn broer, zus en mij en mijn vader tegengewerkt. Maar eigenlijk wist ik dat hij niet dood was, want af en toe zagen we hem. Dan stond hij ons op te wachten. Maar ja; we waren bang voor hem door alle verhalen van mijn moeder. Ook zag ik hem weleens in het winkelcentrum, maar dan liep ik liever een blokje om.
In januari 2014 zocht mijn vader contact met mij omdat hij ernstig ziek was. Ik was verbaasd dat bij nog leefde, maar ook blij. We belden elke dag en hij stuurde een mail waardoor ik inzage kreeg in een dossier van jeugdzorg.
Leugens
Zo kwam ik erachter dat er veel leugens zijn verteld door mijn moeder. Ik ben toen heel boos op haar geworden. Inmiddels heeft mijn moeder zich van mij afgekeerd en heb ik meer contact met mijn vader dan met mijn moeder. Mijn broer en zus zitten in 'het andere kamp'. Ik heb dan ook helaas geen contact meer met ze.
Door de hele situatie kreeg ik last van depressies en heb ik een posttraumatische stressstoornis (PTSS). Hiervoor word ik behandeld. Ik heb echt een stuk van mijn jeugd gemist door mijn vader niet te zien. Ik lijk ook op hem en kom net zo rustig over. Ik denk ook dat dit mijn moeder heeft gestoord. Ze was namelijk altijd heel onaardig tegen mij.
Ouderverstoting
Een kind heeft zowel een vader als een moeder nodig. Ik neem dat mijn moeder heel erg kwalijk. Ik heb zelf geen kinderen, maar ik zou het anders doen. Ik zou altijd contact houden met de vader en hem bij de opvoeding betrekken.
Met mijn moeder en mij komt het niet meer goed, denk ik. Als ik haar op straat tegenkom doet ze alsof ze mij niet kent. Sinds 2014 heb ik al geen contact met haar. Ouderverstoting en een vechtscheiding laten in een gezin veel sporen na. Ik heb er nog steeds heel veel last van, bijvoorbeeld in het aangaan van relaties. Door erover te bloggen hoop ik te kunnen laten zien wat de gevolgen zijn van ouderverstoting."
Rotterdamse 'APK' tegen vechtscheidingen
Door: Ellen Van Gaalen
17-11-15
De gemeente Rotterdam gaat de vinger aan de pols houden bij stellen met kinderen die uit elkaar gaan.
Met een 'apk' bij scheidingen gaat de gemeente Rotterdam het groeiende aantal vecht-scheidingen te lijf. Voormalige stellen krijgen na één jaar een uitnodiging voor een gesprek. Daarin controleren bemiddelaars of scheidingsadvocaten of de ex-geliefden de afspraken over hun kinderen nog nakomen.
Vorig jaar gingen bijna 20.000 koppels met kinderen uit elkaar. Inmiddels loopt ongeveer 1 op de 5 scheidingen uit op een vechtscheiding. Het is een vorm van kindermishandeling, stelt de Taskforce Kindermishandeling. ,,Kinderen voelen zich niet meer veilig thuis, terwijl dat een basisbehoefte van een kind is. Wij zien een vechtscheiding als emotionele verwaarlozing'', verklaart hoogleraar Lenneke Alink.
Wethouder Hugo de Jonge.
Ouders beseffen niet altijd wat ruzie met een kind doet.
Met een 'apk' hoopt Rotterdam het aantal vechtscheidingen terug te dringen. De Maasstad is de eerste gemeente die een proef gaat doen met zorgverlening nadat echtparen al uit elkaar zijn. De ouders krijgen 1 jaar na de scheiding een oproep om op gesprek te komen bij de bemiddelaar of advocaat met wie ze hun ouderplan hebben gemaakt. ,,De afspraken komen daarbij op tafel. We kijken of die nog voldoen, beide ouders zich eraan houden of dat extra begeleiding nodig is'', zegt wethouder Hugo de Jonge (Jeugd).
Ruzies
De vereniging van Familierecht Advocaten Scheidingsmediators (vFAS) juicht de proef toe. ,,Ik spreek al standaard na een half jaar of een jaar met gescheiden stellen af om de situatie te evalueren'', zegt voorzitter Dianne Kroezen. ,,Als ze iets niet goed vinden gaan, kunnen ze dat bespreken.''
Juist als echtparen al langer uit elkaar zijn, ontstaan conflicten. Gescheiden ouders krijgen ruzie over de omgangsregeling met hun kinderen, bijvoorbeeld als een nieuwe partner in het spel komt, één van de ouders naar een andere woonplaats verhuist of er een kind met de nieuwe partner wordt geboren.
Die ruzies hoopt Rotterdam voor te zijn door de ex-echtelieden regelmatig samen aan tafel te zetten. Alle potentieel gevoelige punten komen ter sprake. Zijn er meningsverschillen over de opvoeding? Wordt de alimentatie trouw betaald? Waar nodig voeren de bemiddelaars ook gesprekken met de kinderen. De Jonge: ,,Ouders zijn zich niet altijd bewust van wat hun ruzies met de kinderen doen. We willen weten hoe het met ze gaat.''
Niet waterdicht
Waterdicht is de apk niet. Als ex-partners weigeren mee te werken, kan de gemeente hen niet dwingen. Toch denkt hoogleraar Alink dat de scheidings-apk een goede stap is. ,,Je kunt in elk geval een vinger aan de pols houden in gescheiden gezinnen. En ouders kan duidelijk worden gemaakt dat hun gedrag grote consequenties heeft voor kinderen.''
De proef begint in januari met zestig gezinnen. Als blijkt dat het lukt om de conflicten terug te dringen, gaan gemeenten in het hele land ermee aan de slag.
Vele ouders hebben na een scheiding moeizaam of helemaal geen contact met hun kinderen. Maar ook grootouders ondervinden problemen als gevolg van ouderverstoting of relatieperikelen bij een (vecht)scheiding. Met als gevolg dat grootouders hun kleinkind ook helemaal niet meer mogen zien. Dit veroorzaakt veel onbegrip, maar vooral onnodig veel verdriet.
De politiek is hierop ingesprongen (febr. 2015).
CDA wil omgangsrecht voor opa en oma met kleinkind
Soms vertrekt de verzorgende partner naar het buitenland of wordt het kind in een pleeggezin geplaatst. Nog pijnlijker is het volgens het CDA als er een conflict is en één van de ouders het contact tussen de kinderen en hun grootouders belemmert.
"Over het algemeen kan worden gesteld dat het ook in het belang van kleinkinderen is om omgang met hun grootouders te hebben, onder meer om zo hun herkomst beter te leren kennen", schrijven Oskam en Keijzer.
Nu komen opa's en oma's niet of nauwelijks in aanmerking voor een omgangsregeling, omdat ze eerst moeten aantonen dat ze een nauwe persoonlijke band hebben met hun kleinkind.
Het CDA wil dat die voorwaarde geschrapt wordt en het recht op contact en informatie expliciet in de wet wordt opgenomen. Dat is nu ook al zo in België en Duitsland. Een omgangsregeling voor grootouders kan dan alleen worden afgewezen als het niet in het belang van het kind is.
Een krantenartikel van wo. 04 mrt 2015
Kleinkind weghouden is kindermishandeling
door Redactie VROUW m.m.v. Marjolein Schipper
AMSTERDAM -
Ze zijn je alles: je kleinkinderen. Maar wat doe je als eigen kind gaat scheiden en jij, als grootouder, je kleinkind daardoor niet meer ziet? Wat doe je dan? In Nederland gaan er steeds meer stemmen op die pleiten voor een speciale omgangsregeling voor opa's en oma's. Kleinkinderen weghouden van hun grootouders zou namelijk een vorm van kindermishandeling zijn, stelt familie-therapeut Else-Marie van den Eerenbeemt.
Else-Marie van den Eerenbeemt Foto: TLG
“Juist bij een vechtscheiding van de ouders zijn opa en oma een veilige haven voor een kleinkind. Grootouders moeten daartoe wel bóven de ruzies gaan staan, geen partij kiezen, en hun kleinkind belangrijker maken dan het conflict.”
Royaler in liefde
Grootouder zijn volgens Van den Eerenbeemt immens belangrijk omdat zij de continuïteit in het leven van een kind bewaren. Zij kunnen het ook meer ruimte geven omdat zij immers niet hoeven op te voeden. “Zij stellen geen eisen en kunnen dus ook royaler zijn in het geven van liefde. Omgang met beide grootouders is wat mij betreft één van de fundamentele rechten van een kind.”
Contract voor ouders en kinderen
De therapeute heeft dan ook een contract opgesteld voor scheidende ouders en hun kinderen: “Daarin staat als voorwaarde dat kinderen vrij en onbelemmerd contact moeten kunnen houden met grootouders van beide kanten. Opa en oma staan voor veiligheid. Zoals een dochtertje van een scheidend paar mij laatst zei: “Opa en oma gaan lekker niét scheiden!”
Frank pleegde zelfmoord na vechtscheiding: 'Het leven heeft voor mij geen enkele waarde meer'
De Telegraaf 26 sep. 16
Daphne van Rossum
Dat er bij een vechtscheiding met modder wordt gegooid, is ook te zien bij Brad en Angelina. De laatste wil nu zelfs zij alle voogdij over hun zes kinderen. Dat een ouder die zijn kind niet meer mag zien totaal wanhopig kan worden, blijkt uit het verhaal van Frank (48). Frank mocht al ruim een jaar zijn dochter (9) niet meer zien door toedoen van zijn ex.
Hij pleegde op 2 april 2015 zelfmoord en liet deze afscheidsbrief na: Het leven zonder het liefste, mooiste meisje van de wereld heeft voor mij geen enkele waarde. Anna* is de persoon die mij zo diep geraakt heeft dat ik zonder haar aanwezigheid en liefde helemaal geen waarde meer hecht aan dit leven. Ik ben niet echt depressief, ik wil gewoon niet meer.
Hij wilde alleen maar vader zijn
Kiecky de Nennie (49) is de schoonzus van Frank. Zij vindt het belangrijk dat het verhaal van Frank verteld wordt zodat dit niet meer gebeurt. Kiecky: "Elk kind heeft recht op zijn of haar ouder. Elke ouder heeft recht op zijn of haar kind. Frank werd getreiterd in zijn vader zijn."
"Hij deed niks fout. Hij wilde alleen maar vader zijn. Hij zag zijn dochter als pure liefde en vond het heel erg dat ze beschadigd zou raken door de situatie, dat ze littekens zou krijgen. Hij wilde alles doen om Anna liefde te geven, maar kreeg daartoe niet de kans."
INTENS VERDRIETIG
Inmiddels kan Kiecky over de situatie praten: "Een paar maanden geleden konden we dat niet. Mijn vriend Mark (de broer van Frank), Jacqueline (de zus van Frank) en de rest van de familie zijn intens verdrietig. Frank was een bijzondere man."
"Een scherpe man, niet op zijn mondje gevallen, soms een beetje dwingend, met een sterk karakter. Daarom had hij niet iedereens sympathie. Maar Frank stond volop in het leven. Alleen was hij 24 uur per dag bezig met zijn dochter, met Anna zien. Het werd een obsessie voor hem. Na zijn dood vonden we heel veel folders over echtscheiding, en de instanties waar hij dag en nacht mee bezig was."
TOT WANHOOP
"Frank is door de onverzettelijke houding van zijn ex tot wanhoop gedreven. Hij voelde zich in de steek gelaten. Dan kun je van een superzacht persoon een hatelijk persoon worden. Zijn ex hield zijn dochter van hem weg, omdat ze geen confrontatie meer met hem wilde. Ze had zelfs een Aware-systeem geïnstalleerd; dan komt de politie komt als je op de knop drukt."
"De relatie tussen Frank en zijn ex liep niet goed. Er was veel ruzie. Ze zijn uit elkaar gegroeid. Er zijn niet zulke leuke momenten geweest, het escaleerde soms. Als vader was Frank echter heel erg ondernemend en educatief. Hij genoot van elk moment met zijn kleintje."
HEEL ERG BETROKKEN
"Als hij met haar kon skypen dan leefde hij helemaal op. Van alle vaders die ik ken was hij echt de topvader. Hij was altijd heel erg betrokken en geïntereseerd. Zoals hij met zijn dochter was, heb ik nooit met iemand anders gezien. Ook voor de ouders van Frank is het verschrikkelijk. Die zijn helemaal kapot."
"Ze hebben hun zoon verloren en ook hun kleindochter. Mijn schoonmoeder is ziek van de stress geweest. Ze heeft haar kleinkind niet meer gezien sinds november 2015. Ook nu nog neemt de moeder geen contact op met de opa en oma. Voor ons als nabestaanden heel pijnlijk, vooral natuurlijk voor mijn schoonouders."
dwaze vader leo bevaart
HET OMGANGSHUIS
"Niet alleen wij zijn verliezers, ook de dochter van Frank. Ze was stapeldol op haar vader. Frank heeft nog een laatste gesprek met haar gehad, waarin hij heeft verteld dat hij een lange reis gaat maken. Hij heeft weloverwogen voor zijn dood gekozen."
"Na de laatste afspraak in het omgangshuis, toen hij hoorde dat hij zijn dochter niet meer mocht zien tot het contact met zijn ex beter zou zijn, is het lichtje bij hem uitgegaan. Hij heeft toen een mail naar journalist Ton Lankreijer gestuurd, met de vraag of zijn verhaal naar buiten kon komen. Dat heeft geresulteerd in het boek Zwartboek Frank: zelfmoord na vechtscheiding dat onlangs uitkwam."
HET RECHT IN NEDERLAND
"Ik ben moeder van twee kinderen, maar het lijkt wel of het recht in Nederland bijna altijd alleen maar aan de kant van de moeder staat. Natuurlijk is het belangrijk dat de ouders in harmonie met elkaar zijn, maar je kunt het niet eisen als mensen verschillende karaktereigenschappen hebben. Ik ben zelf voor het 50/50 beleid; dat als ouders uit elkaar gaan ze automatisch de helft van de tijd met hun kinderen krijgen."
"Door de gebeurtenissen met Frank word ik veel benaderd door mannen en ook wel vrouwen die hun kinderen niet meer mogen zien. Het leed valt met geen pen te beschrijven. Het is heel schrijnend dat dit mag! Uiteindelijk is het niet alleen voor de ouder, maar ook voor het kind niet goed. Kinderen worden nog te vaak ingezet als wapen tegen de ander. Dat moet echt stoppen!"
*Anna is een gefingeerde naam. De ex van Frank, die in dit artikel niet nader genoemd wordt, heeft ervoor gekozen niet te reageren op publicaties rond het boek Zwartboek Frank: zelfmoord na vechtscheiding.
'Biologische vader onmisbaar voor goede ontwikkeling van kinderen'
OPINIE – uit de Volkskrant, Irene Zwaan 27 september 2013
Jeugdzorg is niet in staat om, in het belang van haar cliënten, vaders te betrekken bij de aanpak van de problemen van jongeren, juist als ze buiten beeld zijn, betoogt Irene Zwaan.
Met alleen een moeder krijg je bange kinderen en symbiotische relaties
Als ouders ruzie hebben, is het beter voor de kinderen om aan de moeder te worden toegewezen en minimaal of geen contact met de vader te hebben. Deze uitspraak deed de vicevoorzitter van Jeugdzorg Nederland Jan Dirk Sprokkereef op 11 september in Debat op 2. Het discussieprogramma van de NCRV stond in het teken van vechtscheidingen en met de woorden van Sprokkereef wordt weer eens duidelijk hoe het systeem zichzelf in stand houdt. Als er sprake is van een conflict over de kinderen, trekt de moeder - als het aan de professionele instanties ligt - per definitie aan het langste eind. Het loont dus om ruzie te maken.
Toch zou Jeugdzorg moeten inzien dat het zelf een enorm belang heeft bij gelijkwaardig ouderschap in de gezinnen waar haar cliënten uit voortkomen. Want misschien is het eventjes prettig voor de kinderen om uit de ruziesfeer te worden getrokken. Maar de effecten van afwezigheid van een biologische vader liegen er op lange termijn niet om. Via de achterdeur komen dezelfde kinderen na verloop van tijd weer terug bij diezelfde Jeugdzorg, bij de kinderpsychiatrie of in het justitiële circuit.
Steekproef
Kinderen die zonder een vader opgroeien, komen vaker in de problemen en doen het minder goed op school. Uit een steekproef van Spirit, de Amsterdamse organisatie voor jeugdhulpverlening, blijkt dat slechts 28 procent van de kinderen die gebruik maken van zwaardere hulpvormen met hun biologische moeder én vader opgroeien.
De Britse overheid ontdekte een gemene deler onder de aanstichters van de rellen in Londen in 2011. Twee derde van de gearresteerde jongeren ontbeerde een mannelijk rolmodel in de opvoeding. Dat cijfer is in het Verenigd Koninkrijk driemaal hoger dan het landelijk gemiddelde.
Uit een analyse van het CBS blijkt dat kinderen in intacte gezinnen het beter doen op school, ook beter dan kinderen in stiefgezinnen. Kinderen in stiefgezinnen presteren ongeveer hetzelfde als kinderen in eenoudergezinnen. De aanwezigheid van een biologische vader heeft dus een grote meerwaarde ten opzichte van een stiefvader. Tot slot blijkt uit Canadees onderzoek dat kinderen van gescheiden ouders tweemaal vaker ritalin voorgeschreven krijgen dan kinderen in intacte gezinnen.
Vaders en moeders
Er is steeds meer onderzoek beschikbaar waaruit blijkt dat de vader een andere invloed heeft op de ontwikkeling van het kind dan de moeder. Vaders en moeders kunnen elkaar niet vervangen, ze hebben een meerwaarde ten opzichte van elkaar. Je hebt een moeder nodig om geboren en gezoogd te worden, om te leren omgaan met je gevoelens door te praten en getroost te worden. Je leert veiligheid te ervaren in jezelf als het lastig wordt.
Van je vader leer je daarnaast om met lef en onbevangenheid de samenleving in te stappen, avonturen aan te gaan en grenzen op te zoeken. Je leert veiligheid te ervaren in de buitenwereld en je leert om je agressie te reguleren. Deze twee invloeden - de mannelijke en de vrouwelijke - kunnen niet zonder elkaar. Als je alleen een vader of alleen een moeder hebt, krijg je niet alle bagage mee die je nodig hebt.
Het ongecontroleerde en vaak spannende spel van vaders heeft een pedagogische functie die niet onderschat zou mogen worden. Dat moeders dat vaak wat afremmen, is prima. Maar als er geen samenspel is tussen die twee krachten, en er alleen maar de beschermende invloed van de moeder is - 'Kijk uit schat, niet zo hoog/hard/ver/diep/ruw/dicht bij het water' - krijg je bange kinderen en symbiotische relaties.
Jeugdzorg zou in het belang van haar cliënten alles op alles moeten zetten om vaders te betrekken bij de aanpak van de problematiek van jongeren, ook of juist als de vader niet in beeld is. Maar daar is Jeugdzorg niet op toegerust. Als moeders het niet willen, gebeurt het niet, zeker als de vader geen ouderlijk gezag heeft. Want dan heeft de moeder überhaupt een veto.
Lastige materie
Gescheiden ouders zijn lastige materie voor jeugdhulpverleners. Als het enigszins kan, branden ze daar hun vingers niet aan. Aanpassingen in de wet, zoals het behoud van gezamenlijk gezag na de scheiding en de verplichting tot het opstellen van een ouderschapsplan, maken dat jeugdhulpverleners in toenemende mate wel zullen moeten dealen met twee ouders.
Maar als er geen sprake was van een huwelijk, wat steeds vaker voorkomt, heeft meestal alleen de moeder het gezag en in dat geval zal de vader er niet koste wat kost bij gehaald worden. Want het besef dat een vader essentieel is voor het welzijn van een kind, is nog geen gemeengoed in Nederland.
Als de moeder tijdens het huwelijk niet heeft gewerkt, heeft ze na de scheiding toch recht op alimentatie. In die zin zou het ook zo moeten zijn dat als een vader tijdens het huwelijk geen huishoudelijke taken heeft uitgevoerd, hij na scheiding toch recht heeft op zorg voor zijn kinderen. Niet in de laatste plaats omdat het gezond is voor kinderen om een vader om zich heen te hebben.
Als er standaard een fiftyfifty-verdeling komt voor ouders na een scheiding, is er voor moeders geen reden meer om ruzie te maken. Dat komt de harmonie in de familie ten goede. En je zult zien dat ouders vervolgens zelf met de beste verdeling van zorg komen.
Een gelijkwaardige positie van ouders na een scheiding is de enige manier om los te komen van de scheefgegroeide moedercultuur.